شناخت رفتار های پیش از خودکشی و مدیریت آن ها
خودکشی بیماری روحی نیست، اما از عواقب جدی اختلالات روانی قابل درمان مثل افسردگی ماژور، اختلال دو قطبی، اختلال استرس پس از سانحه و ... است.
خودکشی چیست؟
خودکشی بیماری روحی نیست، اما از عواقب جدی اختلالات روانی قابل درمان مثل افسردگی ماژور، اختلال دو قطبی، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال شخصیتی مرزی، اسکیزوفرنی، اختلالات سوء مصرف مواد و اختلال اضطراب از جمله بی اشتهایی عصبی می باشد.
در چه افرادی احتمال خودکشی بیشتر است؟
نرخ خودکشی در نوجوانان، جوانان و افراد مسن بیشتر است.
بیشترین نرخ خودکشی مربوط به افراد بالای 65 سال است.
اگرچه زنان بیشتر اقدام به خودکشی می کنند، اما احتمال موفق بودن مردان بیشتر است.
خطراقدام به خودکشی در گروه های زیر نیز بالا ترمی باشد:
- افراد مسن که همسر خود را در اثر مرگ یا طلاق از دست داده اند.
- افرادی که در گذشته اقدام به خودکشی کرده اند.
- افرادی که در خانواده شان سابقه خودکشی دارند.
- افرادی که همکار یا دوستشان خودکشی کرده است.
- افرادی که تجربه تجاوز جنسی یا احساسی داشته اند.
- افرادی که ازدواج نکرده اند، مهارت خاص و یا شغلی ندارند.
- مبتلایان به درد های مزمن و طولانی مدت، بیماری های ناتوان کننده یا غیر قابل درمان.
- افرادی که گرایش به رفتارهای خشونت آمیز دارند.
- افرادی که اخیرا از بیمارستان های روانی مرخص شده اند؛ که اغلب دوران گذار بسیار ترسناکی است.
- افرادی که در برخی مشاغل خاص مشغول فعالیت هستند، مثل افسران پلیس یا ارائه دهندگان مراقبت های پزشکی که با بیماران غیرقابل علاج در ارتباط هستند.
- افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند
علایم هشداردهنده در مورد خودکشی
- غم و اندوه بیش از حد : غم طولانی مدت، نوسانات خلقی و خشم غیر منتظره.
- ناامیدی: احساس عمیق ناامیدی درباره آینده، با کمترین امید به بهبود شرایط.
- مشکلات خواب
- آرامش غیر منتظره: آرام شدن ناگهانی بعد از یک دوره افسردگی یا نوسانات خلقی می تواند نشانه این باشد که فرد تصمیم گرفته به زندگی خود پایان دهد.
- عقب نشینی: انتخاب تنهایی و دوری از دوستان یا فعالیت های اجتماعی که از نشانه های احتمالی افسردگی نیز می باشد، از عوامل اصلی خودکشی است. فرد علاقه یا لذتش را نسبت به فعالیت هایی که قبلاً از آن ها لذت می برده، از دست می دهد.
- تغییر در شخصیت یا ظاهر فرد: ممکن است فردی که قصد دارد خود کشی کند در رفتار خود تغییراتی به وجود بیاورد. برای مثال سرعت حرکت یا صحبت کردنشان کند می شود. به علاوه، ممکن است فرد به طور ناگهانی کمتر به ظاهر خود توجه کند.
- رفتار های خطرناک یا آسیب زننده به خود: رفتار های بالقوه خطرناک، مثل رانندگی بی پروا، تجربه رابطه جنسی نا امن و استفاده بیش از حد از مواد مخدر یا مشروبات الکلی می تواند نشانگر این واقعیت باشد که زندگی برای وی کاملا بی ارزش شده است.
- تروما یا بحران در زندگی: مواجهه با یک بحران می تواند جرقه های خودکشی را در فرد به وجود آورد. این بحران می تواند مرگ عزیزان یا حیوان خانگی، طلاق، تشخیص یک بیماری حاد و یا یک مشکل بزرگ مالی باشد.
- فراهم کردن شرایط: اغلب، فردی که تصمیم به خودکشی گرفته است شروع به اولویت بندی کارهایش می کند. برای مثال به دوستان و اعضای خانواده سر می زند، دارایی هایش را به دیگران می بخشد، وصیتنامه آماده می کند، اتاق یا خانه اش را تمیز می کند. بعضی افراد قبل از خودکشی یادداشتی می نویسند. برخی نیز سم یا سلاح گرم تهیه می کنند.
- تهدید به خودکشی: 50 تا 75 درصد از افرادی که قصد خودکشی دارند ، یک علامت هشدار به فردی از دوستان یا بستگان می دهند. اما هر فردی که خودکشی می کند، الزاما از قبل هشداری نداده و یا هشدارش جدی گرفته نمی شود. با این حال هر تهدید به خودکشی ای باید جدی گرفته شود.
در قبال فردی که صحبت از خودکشی می کند چه باید کرد؟
- موضوع را جدی بگیرید.
- او را تنها نگذارید.
- اگر نگران هستید با او صحبت کنید.
در صورت امکان از سایر دوستان یا اعضای خانواده کمک بگیرید.
برای شروع گفتگو می توانید از چنین جمله هایی استفاده کنید:
” من اخیرا خیلی نگران تو هستم.”
“اخیرا متوجه تغییراتی در تو شده ام.”
” می خواهم بدانم حالت چطور است، چون اخیرا انگار خودت نیستی.”
سوالاتی که می توانید از او بپرسید:
“از کی چنین حالتی پیدا کردی؟”
“اتفاقی افتاده است که به خودکشی فکر می کنی ؟”
” چطور می توانم کمکت کنم؟”
برای اینکه به او کمک کنید می توانید به او بگویید :
” در شرایط فعلی تنها نیستی. من کنارت هستم.”
” شاید باور نکنی اما احساسی که داری موقتی است .”
” شاید دقیقا نتوانم درک کنم در چه شرایطی هستی، اما من کنارت هستم و می خواهم به تو کمک کنم.”
- از او بخواهید هر نوع سلاحی که ممکن است داشته باشد را به شما تحویل بدهد:
هر گونه وسیله تیز یا هر چیز دیگری که فرد توسط آن می تواند به خود آسیب بزند را از دسترس وی دور کنید.
- از افراد متخصص کمک بگیرید.
او را تشویق کنید تا با یک راون پزشک یا روان شناس صحبت کند.
- درمان را پیگیری کنید
اگر پزشک برای وی دارو تجویز کرد، مطمئن شوید که دارو ها را درست و به موقع مصرف کند.
- در شرایط اضطراری با 115 تماس بگیرید یا او را به اورژانس برسانید.
