فریز کردن تخمک، که تحت عنوان انجماد تخمک بالغ نیز شناخته می شود، روشی برای حفظ توانایی زنان برای باردار شدن در آینده است.

اگر در حال حاضر برای باردار شدن آماده نیستید، اما می خواهید مطمئن باشید در آینده می توانید باردار شوید؛ انجماد تخمک می تواند برای شما گزینه مناسبی باشد.

بر خلاف انجماد تخمک بارور شده (انجماد جنین)، انجماد تخمک به اسپرم نیازی ندارد، زیرا تخمک ها قبل از انجماد بارور نمی شوند.

در این شرایط می توانید انجماد تخمک را در نظر بگیرید:

• بیماری یا شرایطی دارید که بر باروری شما تاثیر می گذارد: کم خونی داسی شکل، بیماری های خود ایمنی و بیماری های مربوط به تخمدان.
• شما به درمان سرطان یا بیماری دیگری احتیاج دارید که روی توانایی شما برای بارداری تاثیر می گذارد.
• شما مایل هستید تخمک های جوان تر را برای آینده حفظ کنید. انجماد تخمک ها در سنین پایین تر ممکن است به شما در باردار شدن در زمان آمادگی برای بارداری، کمک کند.

زنانی که قبل از سن 35 سالگی تخمک های خود را منجمد می کنند شانس بیشتری برای بارداری در آینده خواهند داشت.

شما می توانید سال ها تخمک های خود را در حالت انجماد نگهداری کنید تا زمانی که تصمیم بگیرید که آماده بارداری هستید. در این روش  تخمک های منجمد، از حالت انجماد خارج می شوند و در محیط آزمایشگاه با اسپرم ترکیب می شوند. جنین هم چنین می تواند در رحم شخص دیگری (رحم اجاره ای) کاشته شود.

ریسک های فریز کردن تخمک

1. عوارض مربوط به استفاده از داروهای باروری. استفاده از داروهای تزریقی باروری، مانند هورمون تحریک کننده فولیکول برای القای تخمک گذاری، به ندرت می توانند باعث تورم و دردناک شدن تخمدان ها پس از تخمک گذاری یا گرفتن تخمک شوند که به آن سندرم تحریک بیش از حد تخمدان می گویند. علائم شامل درد شکم، نفخ، حالت تهوع، استفراغ و اسهال است.
2.  عوارض روش بازیابی تخمک. تخمک گیری ممکن است باعث خونریزی، عفونت یا آسیب به روده، مثانه یا رگ خونی شود. هم چنین داروهای بیهوشی مورد استفاده در تخمک گیری، می توانند عوارضی به همراه داشته باشند.
3. مشکلات عاطفی. انجماد تخمک می تواند امیدی برای بارداری در آینده ایجاد کند؛ اما هیچ تضمینی برای موفقیت وجود ندارد. میزان سقط جنین در زنان مسن بیشتر است که عمدتاً به دلیل داشتن تخمک های مسن تر است.

آمادگی برای فریز کردن تخمک

قبل از آمادگی برای شروع این فرایند، احتمالا باید چند آزمایش خون انجام دهید، از جمله:

• آزمایش ذخیره تخمدان. برای تعیین کمیت و کیفیت تخمک ها؛
• غربالگری بیماری های عفونی. شما برای برخی از بیماری های عفونی مانند HIV، هپاتیت B و C غربالگری خواهید شد.

مراحل فریز کردن تخمک

1. تحریک تخمدان. برای تحریک تخمدان‌ها برای تولید چندین تخمک ، به جای یک تخمکی که معمولاً هر ماه رشد می‌کند، باید از داروهای هورمونی استفاده ‌کنید.

2. گرفتن تخمک. گرفتن تخمک با تزریق داروی آرامبخش انجام می شود. با کمک سونوگرافی واژینال، توسط یک سوزن توخالی نازک، فولیکول های مناسب و بالغ از تخمدان خارج می شوند. پس از گرفتن تخمک، ممکن است دچار گرفتگی عضلات شوید. احساس پری یا فشار ممکن است برای هفته ها ادامه داشته باشد زیرا تخمدان های شما بزرگ مانده اند.

3. انجماد تخمک: مدت کوتاهی پس از برداشت تخمک های بارور نشده، آن ها را تا دمای زیر صفر منجمد می کنند تا برای استفاده در آینده حفظ شوند. تخمک های دریافت شده در تانک نیتروژن مایع در دمای منفی 196 درجه نگهداری می شوند.

به طور معمول، شما می توانید فعالیت های عادی خود را ظرف یک هفته پس از گرفتن تخمک از سر بگیرید. برای جلوگیری از بارداری ناخواسته از رابطه جنسی محافظت نشده خودداری کنید.

اگر دچار موارد زیر شدید، با  پزشک خود تماس بگیرید:

• تب بالاتر از 38/6 درجه سانتیگراد؛
• درد شدید شکم؛
• افزایش وزن بیش از 0/9 کیلوگرم در 24 ساعت؛
• خونریزی شدید از واژن؛
• مشکل در ادرار کردن.

شانس باردار شدن بعد از لقاح تخمک منجمد شده با اسپرم بسته به سن شما در زمان انجماد تخمک، تقریباً 30 تا 60 درصد است.