اولین علایم بروز سندرم تونل کارپال، بی حسی، ضعف و مور مور شدن در دست می باشد.

این سندرم در اثر فشار بر روی عصب مدین (میانی) ایجاد می گردد.

عصب میانی در طول ساعد عبور می کند و از طریق تونل کارپال در مچ دست به انتهای انگشتان می رسد.

این عصب انگشت های شست، اشاره، وسط و نیمه ای از انگشت حلقه را عصب دهی می کند.

به علاوه این عصب به چندین عضله ی مرتبط با شست نیز عصب دهی کرده و پیام حرکتی را به آن ها منتقل می کند.

بنابراین در صورت تحت فشار قرار گرفتن، می تواند موجب بروز علایم حسی و در موارد شدیدتر علایم حرکتی شود.

دلایل بروز سندرم تونل کارپال چیست؟

• حرکت های تکراری مچ مانند تایپ کردن، یا هر حرکت مچ که به صورت تکراری و پشت سر هم انجام شود.
• نحوه قرارگیری موقعیت مچ دست در استفاده از موس یا صفحه کلید.
• شرایطی مثل کم کاری تیروئید، چاقی، روماتیسم مفصلی، فشار خون بالا، بارداری، شکستگی و ضربه به مچ دست و دیابت نیز در بروز این سندرم تاثیرگذارند.

سندرم تونل کارپال چه علایمی دارد؟

احساس درد، بی حسی، گزگز و مور مور شدن و یا خارش در کف دست، انگشت های شست، اشاره، انگشت های میانی و انگشت حلقه.

در ابتدا، بیمار متوجه خواب رفتگی انگشتان و بی حسی آن ها در طول شب می شود.

درد های شبانه عموما به علت خم بودن یا باز بودن طولانی مدت مچ دست در زیر سر یا بالش فرد اتفاق می افتد.

صبح ها، ممکن است با بی حسی و مورمور شدن در دست ها مواجه شوید؛ این بی حسی و مور مور شدن ممکن است در کل دست تا شانه ها احساس شود.

درد و بی حسی گاهی اوقات با ماساژ دادن دست و یا تکان دادن آن، بهتر می شود.

در موارد حاد چه اتفاقی رخ می دهد؟

• اگر سندرم تونل کارپال حاد شود، قدرت گرفتن اجسام با دست برای شما کمتر می شود.
• کاهش پیام های عصبی در دست
• بی حسی در انگشتان دست
• از دست دادن قدرت و هماهنگی دستان، به ویژه توانایی استفاده از انگشت شست برای گرفتن اجسام
• آسیب دائم ماهیچه ها و از دست دادن عملکرد دست

چه افرادی بیشتر مستعد ابتلا به این سندرم هستند؟

برخی شرایط پزشکی با سندرم تونل کارپال در ارتباط می باشند:

• چاقی
• کم کاری تیروئید
• روماتیسم مفصلی
• دیابت
• بارداری
• صدمه فیزیکی

زنان سه برابر بیشتر از مردان مستعد ابتلا به این سندرم هستند.

در صورت ابتلا به سندرم در دوران بارداری، اغلب علایم ظرف مدت چند ماه بعد از به دنیا آمدن نوزاد برطرف می شود.

در برخی مشاغل که چند حرکت دست به طور مداوم و برای مدت طولانی تکرار می شود، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می یابد.

روش های درمانی سندرم تونل کارپال

• تغییر در سبک زندگی

اگر علایم شما به علت حرکات تکرار شونده است، می توانید مدت و دفعات استراحت را بیشتر کنید. برخی نرمش های کششی و قدرتی هم می توانند به شما کمک کنند. با پزشک خود در این رابطه مشورت کنید.

• بی حرکتی

استفاده از آتل جهت عدم حرکت مچ در راستای کاهش فشار وارد شده بر عصب موثر می باشد. می توانید از نوعی آتل برای شب ها استفاده کنید تا دیگر دچار بی حسی و مورمور شدن در دست ها نشوید.

• دارو درمانی

پزشک ممکن است برای شما دارو های ضد التهاب یا تزریق استروئیدها را تجویز کند تا التهاب را کاهش دهد.

• عمل جراحی

اگر هیچ یک از روش های درمانی فوق تاثیر گذار نباشند، عمل جراحی می تواند گزینه مناسبی باشد.

راه های پیشگیری  و بهبود علایم سندرم تونل کارپال

• در هنگام کار، مچ ها را هم سطح با ساعد خود قرار دهید؛
• از آتل یا دستبند های طبی استفاده کنید؛
• از کشش و خم کردن مکرر مچ ها خودداری کنید؛
• با مشورت پزشک ورزش های مخصوص انجام بدهید؛
• در میان انجام کارها استراحت کنید.