حتما تا به حال در مورد تنبلی چشم شنیده‌اید؛ زمانی که دید یکی از چشم‌های کودک کاهش پیدا می‌کند اصطلاحا می‌گوییم به تنبلی چشم مبتلا شده است.

اگر تنبلی چشم درمان نشود، مغز کودک عادت می‌کند که تصاویری که به چشم ضعیف  می‌رسد را رد کند و توجهی به آنها نداشته باشد.

این امر باعث می‌شود آسیب دایمی به آن چشم وارد شود.

علت تنبلی چشم

تنبلی چشم زمانی بروز می‌کند که یکی از چشم‌ها می‌تواند بهتر از چشم دیگر تمرکز کند.

گاهی وقت‌ها یکی از چشم‌ها نسبت به دیگری حالت دوربین یا آستیگماتیسم بیشتری دارد.

زمانی که مغز کودک هر دو تصویر تار و شفاف را به طور همزمان دریافت می‌کند، تصاویر تار و نامفهوم را در نظر نمی‌گیرد و به آنها توجهی نمی‌کند.

اگر کودک ماه‌ها یا سال‌ها دچار این بیماری باشد، تاری دید چشم بیشتر می‌‌شود.

گاهی وقت‌ها چشم‌های کودک قادر نیستند به خوبی تنظیم شوند و جهت یکی از آنها به سمت داخل و دیگری به سمت بیرون است؛ این بیماری استرابیسم (انحراف چشم) خوانده می‌شود و به تنبلی چشم منجر خواهد شد.

کودکان مبتلا به استرابیسم قادر نیستند هر دو چشم‌ خود را روی تصویر متمرکز کنند، بنابراین دچار دوبینی خواهند شد.

اگر کودک شما به این بیماری مبتلاست، مغز او تصاویر دریافت شده از چشم ناهماهنگ و ضعیف را رد می‌کند و به آنها توجهی نخواهد کرد، در نتیجه دید آن چشم به مرور ضعیف تر خواهد شد.

به این ترتیب عدم هماهنگی چشم‌ها باعث ایجاد تنبلی چشم خواهد شد.

برخی از کودکان نمی‌توانند با یکی از چشم‌های خود به خوبی تصاویر را ببینند، چرا که عاملی، راه ورود نور به چشم را مسدود کرده است.

این عامل ممکن است آب مروارید یا مقداری خون یا مواد دیگر باشد که در پشت عدسی چشم تجمع پیدا کرده است.

تشخیص تنبلی چشم

تمام کودکان قبل از رسیدن به سن مدرسه، باید توسط چشم پزشک معاینه شوند.

چشم پزشک چشم‌های ایشان را معاینه می‌کند تا مطمئن شود:

• عاملی راه ورود نور به داخل چشم را مسدود نکرده باشد،
• هر دو چشم به طور یکسان و به خوبی کار ‌کنند،
• هر چشم به خوبی و آن طور که لازم است حرکت داشته باشد.

در صورتی که مشکلی وجود داشته باشد، حتی اگر در معاینه دید چشم‌ها مشکلی مشاهده نشود، لازم است حتما به چشم پزشک اطفال مراجعه شود.

برخی از چشم پزشکان توصیه می‌کنند که هر 6 ماه به مدت 3 سال و سپس سالی یک مرتبه تا زمانی که کودکان در مدرسه هستند، معاینه چشم آنها انجام شود.

اگر تنبلی چشم کودکان سابقه خانوادگی داشته باشد، احتمال زیادی وجود دارد که کودک شما به این بیماری مبتلا شود.

درمان

رایج‌ترین شیوه درمان تنبلی چشم کودک، واداشتن مغز به استفاده از چشم ضعیف‌تر است.

پزشک در ابتدا مشکلات موجود در چشم مانند نزدیک‌ بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم را اصلاح می‌کند.

تمرکز دید اغلب کودکان مبتلا به تنبلی چشم با استفاده از عینک بهبود پیدا می‌کند.

پس از آن، پزشک یک چشم بند به کودک می‌دهد تا چشمِ قوی‌تر را با آن ببندد؛ اگر چه ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد تا دید او بهتر شود، اما نتیجه رضایت بخش خواهد بود.

پس از اینکه پزشک تشخیص داد که دید کودک به حالت طبیعی برگشته، دیگر لازم نیست از چشم بند استفاده شود.

اما هنگامی که کودک از هر دو چشم خود استفاده می‌کند، بخشی از دید او در چشم ضعیف‌تر از دست خواهد رفت.

در این صورت شاید لازم باشد مجددا از چشم بند استفاده شود.

در صورتی که استرابیسم باعث اختلال حرکت هماهنگ  چشم‌ها شده باشد، پزشک، جراحی عضلات چشم را توصیه می‌کند.