اختلال وسواس اجباری (OCD)
اختلال وسواس اجباری (OCD) یک مشکل مزمن در سلامت روان است که شامل افکار و رفتارهای تکراری و ناخواسته می‌شود. افراد مبتلا به OCD معمولاً افکار وسواسی دارند که منجر به انجام رفتارهای اجباری برای کاهش اضطراب می‌شود. این اختلال می‌تواند به تدریج از کودکی شروع شود و بدون درمان، تأثیر منفی بر زندگی فرد داشته باشد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و شیمیایی مغز می‌توانند نقش داشته باشند. درمان‌های ترکیبی شامل روان‌درمانی و دارو می‌توانند به مدیریت علائم کمک کنند.
اختلال وسواس اجباری حالتی مزمن در سلامت ذهن است، که شامل رفتارهای وسواسی، اجباری و یا هر دو است. افرادی که دچار این اختلال هستند معمولا افکار وسواس گونه ای را تجربه می کنند که ناخواسته و تکرار شونده است، و باعث برانگیخته شدن یک انگیزه شدید برای تکرار یک رفتار خاص می شود. این افراد برای رهایی از افکار وسواسی، دست به رفتارهای اجباری می زنند.
بسیاری از افراد چندین بار از قفل شدن در یا خاموش بودن گاز اطمینان حاصل می کنند.
همچنین خیلی رایج است که افراد مقداری خرافاتی باشند ، برای مثال به تخته بزنند. این افکارممکن است به شما کمک کند که احساس امنیت کنید، اما به خودی خود به معنی اختلال وسواس اجباری نیستند. برای افراد OCD، انجام این آداب یک انتخاب شخصی نیست؛ بلکه این رفتار تکرار شونده زندگی را برایشان پیپچیده و مختل می کند.
بسیاری از افراد OCD افکار و باورهایی را که به اجبار آنها دامن می‌زند، غیرمنطقی یا حداقل بسیار بعید می‌دانند. با این حال، آنها برای تسکین ناراحتی ناشی از افکار وسواسی مزاحم و جلوگیری از تبدیل شدن ترس های مداوم به واقعیت، به آنها عمل می کنند.
اولین علائم این اختلال در نیمی از افراد OCD، در سنین کودکی بروز می کند. از آنجایی که علائم تدریجی شروع می شوند، بسیاری از افراد بلافاصله متوجه این اختلال نمی شوند. در واقع، بسیاری از افراد سال ها با علائم این اختلال زندگی کرده و سپس متوجه آن می شوند و به روانشناس مراجعه می کنند.
وسواس و اجبار بر توانایی شما برای تمرکز روی دروس و تکمیل پروژه ها در کارتان تاثیر گذار است؛ حتی ممکن است مانع ادامه تحصیل یا شغل شما شود.
انواع اختلال وسواس اجباری
- آلودگی و تمیزکاری؛
- ترس از آسیب و چک کردن؛
- تقارن، کمال گرایی و نظم؛
- افکار مزاحم جنسی، خشونت آمیز یا هر نوع افکار ممنوع و ناپسند دیگر؛
- احتکار.
متخصصان هنوز نمی دانند علت اصلی بروز این اختلال چیست؛ اما سابقه خانوادگی نقشی اساس دارد. مواد شیمیایی مغز نیز در این میان تاثیر گذارند.
بر اساس برخی تحقیقات، عملکرد معیوب بخش های مشخصی از مغز، یا مشکل در انتقال مواد شیمیایی خاصی در مغز (مانند سروتونین و نوراپی نفرین) می تواند منجر به اختلال وسواس اجباری شود.
عوامل خطر این اختلال عبارتند از: استرس، تروما (آسیب روحی)، ناتوانی در مدیریت تردید ها و بلاتکلیفی ها، احساس مسئولیت بیش از حد یا کمال گرایی، تجربه خشونت و تجاوز در دوران کودکی، علائم حاد عصبی-روانی در دوران کودکی و آسیب مغزی تروماتیک (یک اتفاق ناگهانی است که باعث آسیب به مغز می شود).
در حالی که هیچ درمان قطعی برای OCD وجود ندارد، درمان حرفه ای و طیف وسیعی از استراتژی های مقابله ای می تواند به شما در مدیریت علائم و به حداقل رساندن یا حتی از بین بردن تأثیر آنها بر زندگی روزمره کمک کند.
روانشناسان معمولا تراپی یا روان درمانی را به عنوان بخشی از یک رویکرد ترکیبی برای درمان توصیه می کنند. دارو اغلب می‌تواند به تسکین علائم کمک کند، اما با کمک یک روان درمانگر، می‌توانید ابزارهایی را برای مدیریت افکار ناخواسته و تغییر الگوهای رفتاری نامطلوب بیاموزید.
همچنین استراتژی‌هایی مانند تمرین‌های تنفسی، مدیتیشن و تکنیک‌های تمرکز حواس، ایجاد یک روال خودمراقبتی، و معاشرت با اعضای خانواده و دوستان، برای بهبود آرامش و کنار آمدن با پریشانی های عاطفی موثر است.
بدون درمان، علائم OCD تشدید شده و در طول زمان بر روابط شخصی و کیفیت زندگیتان تاثیر گذار خواهد بود.
از اعضای خانواده و دوستان نزدیک خود غافل نشوید، حمایت آنها می تواند برای شما مفید باشد.
