آزمایش های پوستی

رایج ترین روش برای تست آلرژی، تست پوستی است. به این دلیل که سریع ترین و دقیق ترین نتایج را ارائه می دهد.

آزمایشی که پزشکان اغلب از آن استفاده می کنند، آزمایش خراش نامیده می شود.

پزشک یا پرستار یک قطره کوچک از یک ماده حساسیت زا را روی پوست می‌ریزد؛ آلرژن های رایج عبارتند از کپک، گرده، پوست و خز حیوانات خانگی، غذا ها و برخی از داروها.

در مرحله بعد، خراش کوچکی روی سطح پوست ایجاد می کنند تا آلرژن در زیر آن نفوذ کند. برخی از پزشکان از یک سوزن کوچک برای قرار دادن ماده حساسیت زا در زیر چند لایه اول پوست استفاده می کنند.

پزشک معمولا چندین مورد را همزمان آزمایش خواهد کرد.

اگر یکی از نواحی متورم شد و مانند نیش پشه قرمز شد، به این معنی است که شما به آن ماده حساسیت دارید. معمولا حدود 15 دقیقه طول می کشد تا نتیجه مشخص شود.

هنگامی که آزمایش به پایان رسید، پزشک یا پرستار پوست را تمیز می کند و مقداری کرم روی آن می زند تا به رفع خارش کمک کند. هر تورم ناشی از واکنش معمولا در عرض 30 دقیقه تا چند ساعت از بین می رود.

برخی از داروها می توانند مانع از انجام آزمایش ها شوند. قبل از انجام آزمایش با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا نیاز به قطع مصرف دارو دارید یا خیر.

اگر دارویی مصرف می‌کنید که می‌تواند بر نتایج تست آلرژی تأثیر بگذارد، پوست حساسی دارید یا واکنش بدی به آزمایش پوست نشان داده‌اید، ممکن است پزشک به جای آن آزمایش خون انجام دهد.

نمونه خون به آزمایشگاه فرستاده می شود و پزشک در عرض چند روز نتایج را دریافت می کند. این آزمایش معمولا گران تر از آزمایش پوست است.

برای کاهش آلرژن ها در خانه چه کنم؟

هنگام تمیز کردن منزل مراقب باشید. جاروبرقی و گردگیری می تواند گرد و غبار را در منزل منتشرکرده و باعث واکنش آلرژیک شود.

برای جلوگیری از این امر هنگام تمیز کردن از ماسک استفاده کنید.

در صورت امکان خانه خود را برای چند ساعت پس از تمیز کردن ترک کنید تا از آلرژن هایی که ایجاد کرده اید دوری کنید. یا اگر می توانید از فیلترهای مخصوص جاروبرقی برای گرفتن گرد و غبار استفاده کنید.

حیوانات خانگی را از اتاق خواب دور نگه دارید. فرش ها را مرتب جاروبرقی بکشید یا در صورت امکان فرش را با کفپوش چوبی، کاشی یا سرامیک و یا کفپوش های پلاستیکی جایگزین کنید.

مایت ها را دور نگه دارید. این موجودات کوچک در ملحفه، فرش و مبلمان روکش شده رشد می کنند. روی تشک ها، مبلمان و بالش ها از پوشش های ضد حساسیت استفاده کنید.

روکش های پلاستیکی زیپ دار هم به شما کمک می کنند. ملحفه ها را هر هفته در آب داغ (130 درجه فارنهایت) بشویید و در خشک کن گرم خشک کنید تا  مایت های گرد و غبار را از بین ببرید.

با استفاده از تهویه مطبوع یا رطوبت گیر، سطح رطوبت را در خانه خود پایین نگه دارید.

 با استفاده از آب و مواد شوینده از شر کپک در خانه خلاص شوید. در برخی موارد می توانید از محلول سفید کننده 5 درصد استفاده کنید؛ اما آن را با پاک کننده های دیگر مخلوط نکنید.

خرابی سطوح داخلی یا خارجی منزل را تعمیر کنید. از رطوبت‌گیر استفاده کنید و آن را مرتب تمیز کنید.

گرده ها را بیرون نگه دارید. برای از بین بردن گرده های موجود در هوا از فیلتر هوا در خانه خود استفاده کنید و خانه را مرتب تمیز کنید.

از کولر گازی استفاده کنید و فیلتر را اغلب عوض کنید. هم چنین پنجره ها و درهای خانه را بسته نگه دارید.

برای محافظت از خودم در برابر آلرژن های بیرونی چه کنم؟

شما مجبور نیستید شبانه روز در خانه بمانید؛  برخی از اقدامات احتیاطی وجود دارد که می توانید انجام دهید.

زمانی که مواد حساسیت زا در اوج خود هستند، معمولا بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر، از بیرون رفتن خودداری کنید.

هنگامی که تعداد گرده ها و کپک ها زیاد است یا باد می وزد، که می تواند گرد و غبار و گرده را افزایش دهد، در خانه بمانید.

هنگام بیرون رفتن از ماسک استفاده کنید تا میزان گرده‌ای را که تنفس می‌کنید محدود کنید.

در فصل گرده گل ها بیرون از منزل کلاه بپوشید و وقتی به داخل برگشتید آن را جلوی درب منزل بگذارید.

از راهیابی گرده ها به خانه جلوگیری کنید. کفش ها و لباس های خود را درب منزل تعویض کنید و بلافاصله پس از ورود به منزل دوش بگیرید و لباس خود را تعویض کنید.

حیوانات خانگی نیز می توانند گرده را وارد بدن کنند. بنابراین گربه یا سگ خود را از اتاق خواب دور نگه دارید.

از عینک آفتابی برای محافظت از چشمان خود در برابر گرده گل ها استفاده کنید.

شیشه های ماشین را بسته نگهدارید و هنگام رانندگی از کولر استفاده کنید.

از شخص دیگری بخواهید کارهای نظافت و باغبانی حیاط را انجام دهد.

درمان آلرژی شامل چه مواردی است؟

هیچ درمانی برای آلرژی وجود ندارد. اما می‌توانید تا حد امکان از آلرژن‌ها دوری کنید، برای بهبود علایم دارو مصرف کنید.

دارو مصرف کنید، از درمان‌های جایگزین استفاده کنید و ایمنی درمانی را امتحان کنید که به آن واکسن‌ آلرژی نیز گفته می‌شود.

چه داروهایی می توانند به بهبود علایم کمک کنند؟

داروهای زیادی وجود دارند که می توانند به شما کمک کنند تا علایم آلرژی خود را کنترل کنید. برخی از آنها بدون نسخه در دسترس هستند؛ در حالی که برخی دیگر نیاز به نسخه دارند. با پزشک  خود مشورت کنید تا بدانید کدام دارو برای شما بهترین است.

در این جا برخی از رایج ترین آنها اشاره شده است:

اسپری بینی استروئیدی یا اسپری کورتون

این دارو معمولا اولین انتخاب پزشک برای درمان آلرژی است.

این اسپری ها تورم مجرای بینی را کاهش داده و از آبریزش، گرفتگی بینی، عطسه و خارش پیشگیری و آن را درمان می کند.

استروئیدها برای آلرژی موثر هستند. آنها باید به طور منظم و روزانه مصرف شوند؛ حتی زمانی که علایم آلرژی را احساس نمی کنید.

عوارض جانبی کورتون ممکن است شامل خونریزی و سوزش بینی باشد.

آنتی هیستامین ها (ضدحساسیت ها)

هنگام تماس با مواد حساسیت زا، بدن شما هیستامین ترشح می کند که باعث عطسه، خارش، آبریزش بینی و اشک ریزش چشم می شود. آنتی هیستامین ها این روند را متوقف می کنند.

یکی از رایج ترین داروهایی که برای آلرژی استفاده می شود، آنتی هیستامین ها هستند که با و بدون نسخه در دسترس هستند.

آنها به اشکال مختلف از جمله  شربت، قرص ها و اسپری های بینی وجود دارند. این داروها به تسکین بثورات، کهیر، عطسه، خارش و آبریزش بینی کمک می کنند.

برخی از این داروها ممکن است باعث خواب آلودگی شما شوند؛ بنابراین در صورت نیاز به رانندگی از آنها استفاده نکنید.

برای مشاوره در مورد آنتی هیستامین های غیر خواب آور و آنتی هیستامین هایی که برای مدت زمان طولانی تری موثر هستند، با پزشک خود مشورت کنید.

ضد احتقان ها

یکی دیگر از راه های موثر برای درمان آلرژی استفاده از یک ضد احتقان است.

 این داروها تورم را کاهش می دهند و می توانند به رفع گرفتگی بینی کمک کنند. آنها به صورت اسپری بینی، قطره چشم، مایعات و قرص ها عرضه می شوند و با وبدون نسخه در دسترس هستند.

 اسپری بینی و ضد احتقان ها و قطره های چشمی باید فقط برای چند روز و در چند نوبت استفاده شود. استفاده طولانی تر از آنها می تواند علایم شما را بدتر کند.

اگر فشار خون یا مشکلات قلبی، بیماری تیروئید، دیابت یا مشکلات پروستات دارید، داروهای ضد احتقان را با نظر پزشک مصرف کنید.

اکثر افراد به دنبال مصرف دارو عوارض جانبی را تجربه نمی کنند؛ اما  به ندرت ممکن است فرد هنگام مصرف دچار سردرد، مشکلات خواب، تحریک پذیری و بی قراری شود.