در شماره قبل مجله سلام سلامت در مورد انواع ریزش مو وعلل آن ها توضیح دادیم. در این شماره به راه های تشخیص و درمان ریزش مو می پردازیم.

تشخیص

قبل از تشخیص، احتمالا پزشک شما را معاینه می کند و در مورد رژیم غذایی، روش مراقبت از مو و سابقه بیماری و خانوادگی از شما سوالاتی می پرسد.

ممکن است آزمایش های زیر نیز نیاز باشند:

• آزمایش خون
• آزمایش کشش. پزشک  به آرامی تعدادی از تارهای موی یک ناحیه از سر را می کشد، تا ببیند چند تار مو می ریزد.

درمان

درمان دارویی

اگر ریزش موی شما به علت بیماری زمینه ای باشد، درمان آن بیماری ضروری است.

اگر داروی خاصی سبب ریزش مو شده باشد، ممکن است پزشک برای چند ماه، دستور به قطع مصرف دارو بدهد.

داروهای متداول برای ریزش مو عبارتند از:

• ماینوکسیدیل: شکل مایع، فوم و شامپوی این دارو به نسخه پزشک نیاز ندارد. به طور معمول، برای تاثیر بیشتر، خانم ها روزانه یک بار و آقایان روزانه دو بار آن را روی پوست سر می مالند.

محصولاتی که حاوی ماینوکسیدیل هستند به رشد مجدد مو یا کند کردن سرعت ریزش مو  کمک می کنند. حداقل 6 ماه زمان لازم است تا دارو تاثیر کرده و از ریزش بیشتر جلوگیری کند و رشد مجدد موها شروع شود. در صورت موثر بودن دارو، باید همچنان به مصرف آن ادامه داده شود.

از عوارض جانبی احتمالی ماینوکسیدیل، خارش کف سر و رشد موهای ناخواسته در کنار صورت و دست ها است.

• فیناستراید: این دارو نیاز به تجویز پزشک دارد و برای آقایان مورد استفاده قرار می گیرد. روزانه یک قرص مصرف می شود. مقدار ریزش مو در بسیاری از آقایانی که از این دارو مصرف کرده اند، کم شده و برخی شاهد رشد مجدد مو ها نیز بوده اند. ممکن است چند ماه زمان لازم باشد تا  متوجه تاثیر آن شوید . برای حفظ تاثیرات این دارو باید به مصرف آن ادامه داده شود.

از جمله عوارض جانبی نادر این دارو کاهش میل جنسی و عملکرد جنسی و افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات است. زنانی که باردار هستند یا ممکن است باردار شوند، باید از تماس با خرده های این قرص خودداری کنند.

• دوتاستراید: از این دارو برای درمان بزرگی خوش خیم پروستات استفاده می شود. در حالی که این دارو تاییدیه FDA برای درمان ریزش مو را ندارد، گاهی پزشکان از آن برای درمان طاسی با الگوی مردانه استفاده می کنند؛ این دارو شبیه به فیناستراید عمل می کند اما موثر تر از آن است.
• آنتی آندروژن ها: آندروژن ها شامل تستوسترون و سایر هورمون های مردانه هستند که می توانند سرعت ریزش مو را در خانم ها افزایش دهند. در زنانی که ماینوکسیدیل به آن ها کمکی نکند، مصرف  داروی ضد آندروژن اسپرینولاکتون ممکن است برای درمان آلوپسی آندروژنی  تاثیر گذار باشد. این دارو به خصوص برای زنانی که به سندرم تخمدان پلی کیستیک مبتلا هستند موثر است، چرا که میزان تولید آندروژن در  این افراد بیشتر است. پزشکان معمولاً اسپیرونولاکتون را به همراه داروی ضد بارداری خوراکی برای زنان در سنین باروری تجویز می کنند. (فردی که ‏یکی از این داروها را مصرف می کند نباید باردار شود زیرا می تواند باعث ناهنجاری های دستگاه تناسلی در جنین  پسر شود.) ‏ عوارض جانبی احتمالی این دارو شامل افزایش وزن، کاهش میل جنسی، افسردگی و خستگی است.
• مکمل آهن: کمبود آهن می تواند از جمله دلایل ریزش مو  در برخی از خانم ها باشد. پزشک از طریق آزمایش خون می تواند سطح آهن را بررسی کند و اگر فرد کمبود آهن داشته باشد با مصرف مکمل های آهن می توان از ریزش مو جلوگیری کرد.
• سایر مکمل ها: مکمل هایی که حاوی ویتامین های گروه ب و برخی آمینو اسید ها مثل سیستین هستند می توانند به کاهش ریزش و  رشد مجدد مو کمک کنند.

درمان های غیر جراحی

پی آر پی: یا پلاسمای غنی از پلاکت، برای درمان ریزش مو، شامل سه مرحله می باشد؛ ابتدا مقداری خون از   فردگرفته می‌شود.

سپس، نمونه‌ خون درون دستگاهی به نام سانتریفیوژ قرار می‌گیرد و پلاکت ها جداسازی شده  و سپس در پوست سر تزریق می شود.

به نظر می  رسد پی آر پی، رشد طبیعی مو ها را تحریک می کند و با تامین خون بیشتر برای فولیکول ها و افزایش ضخامت مو ، روند رشد مو را حفظ می کند.

استفاده از پی آر پی برای برخی افراد ممنوع است:

• افرادی که در حال مصرف رقیق کننده های خون هستند،
• افرادی که زیاد سیگار می کشند،
• افراد مبتلا به عفونت حاد یا مزمن،
• افراد مبتلا به سرطان،
• افرادی که اختلال عملکرد پلاکتی دارند،
• افرادی که کمبود پلاکت دارند.

مزوتراپی : علاوه بر درمان چین و چروک و از بین بردن چربی های ناخواسته، از مزوتراپی برای درمان ریزش مو  نیز استفاده می شود.

به کمک این روش عصاره های طبیعی گیاهان ، ویتامین ها یا داروهایی مانند فیناستراید و ماینوکسیدیل را به داخل پوست سر تزریق می کنند که برای هر فرد، محلول مورد استفاده، متفاوت است.

مزوتراپی عدم تعادل هورمونی در داخل و اطراف فولیکول را تصحیح می کند؛ مواد مغذی را به مو می رساند و گردش خون را تقویت می کند.

عمل جراحی کاشت مو

در رایج ترین نوع ریزش موی دائمی، فقط قسمت بالای سر تحت تأثیر قرار می گیرد.

از طریق کاشت مو یا جراحی ترمیمی می توان بهترین نتیجه را از موهای باقی مانده گرفت.

در طی یک عمل کاشت مو، موها از بخشی از سر که مو دارد، برداشته می شود و در نقاطی که مویی وجود ندارد پیوند داده می شود.

برای این عمل نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست، اما به دلیل دردناک بودن،  از آرام بخش و مسکن استفاده می شود.

خطرات احتمالی شامل خونریزی، کبودی، التهاب و عفونت است.

برای نتیجه مطلوب ممکن است به بیش از یک عمل جراحی نیاز باشد. در نهایت،  ریزش موی ارثی با وجود عمل جراحی هم پیشرفت خواهد کرد.