شکستگی استخوان  ممکن است چه علایمی داشته باشد؟  

• درد: بدن شما سعی می کند به شما بگوید اتفاق بدی رخ داده است. درد گاهی آن قدر شدید است که باعث شوک در فرد می شود.  ممکن است احساس سرما و سرگیجه داشته باشید. حتی ممکن است بیهوش شوید.

درناحیه شکسته ممکن است موارد زیر را ببینیم:

• کبودی؛
• سفتی و سختی؛
• تورم؛
• گرما و التهاب؛
• ضعف؛
• محدودیت حرکت. 

هم چنین ممکن است در استفاده از آن عضو بدن مشکل داشته باشید یا ببینید که استخوان درست و سر جای خود به نظر نمی رسد. یا این که در یک زاویه عجیب خم شده است.

• تغییر راستای استخوانی که می‌تواند نمودی از شکستگی شدید باشد .
• احساس یا شنیدن  صدا در ناحیه آسیب دیده هنگام بروز آسیب یا ضربه.
• مشاهده استخوان خارج از پوست، در شکستگی های باز.

تشخیص

مراحل اولیه تشخیص شامل معاینه بالینی، عکس ساده یا رادیوگرافی و در مراحل بعدی سی تی اسکن و ام آر آی است.

پزشکان معمولا با معاینه آسیب و گرفتن عکس با اشعه ایکس می توانند اکثر شکستگی ها را تشخیص دهند. گاهی اوقات عکس برداری با اشعه ایکس شکستگی را نشان نمی دهد.

این امر به ویژه در مورد برخی از شکستگی‌های مچ دست، شکستگی‌های لگن (مخصوصا در افراد مسن) و شکستگی‌ های استرسی رایج است. در این شرایط پزشک ممکن است:

آزمایش‌های دیگری مانند ام آر آی، اسکن هسته ای استخوان یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) را انجام دهد.

در برخی موارد مانند شکستگی احتمالی مچ دست با دیدن اشعه ایکس اولیه، پزشک ممکن است از آتل برای بی حرکت کردن ناحیه استفاده کند و 10 تا 14 روز بعد، در زمان بهبودی عکس‌برداری دوم را تجویز کند که می‌تواند شکستگی را قابل مشاهده کند.

گاهی اوقات حتی پس از تشخیص شکستگی، ممکن است نیاز به آزمایش های دیگری مانند سی تی اسکن، ام آر آی، یا آنژیوگرافی (اشعه ایکس ویژه رگ های خونی) داشته باشید تا مشخص شود که آیا سایر بافت های اطراف استخوان آسیب دیده اند یا خیر.

اگر پزشک شما به شکستگی جمجمه مشکوک باشد، احتمالا از عکس برداری با اشعه ایکس صرف نظر می کند و مستقیما دستور انجام سی تی اسکن می دهد، تا شکستگی و هر گونه آسیب مهم مرتبط یا آسیب ثانویه در داخل جمجمه، مانند خونریزی در اطراف مغز را تشخیص دهد.

درمان

درمان هر شکستگی در سه مرحله اساسی خلاصه می شود:

• استخوان را در جای صحیح ثابت نگهدارید.
• تا زمان بهبودی از حرکت آن جلوگیری کنید.
• درد را مدیریت کنید.

برای درمان اولیه پزشک ممکن است مجبور شود استخوان را در جای خود قرار دهد.

سپس احتمالا یک آتل یا گچ برای حمایت از استخوان و جلوگیری از حرکت آن درناحیه آسیب دیده قرار می دهد.

هم چنین ممکن است پزشک برای کنترل درد داروی مسکن تجویز کند.

درمان شکستگی با:

• نوع شکستگی،
• سن فرد،
• شرایط عمومی و بدنی،
•  سابقه پزشکی و بیماری های همراه

مرتبط می باشد.

هم چنین داشتن تحمل مناسب بدنی و شرایط عملکرد فیزیکی در بیمار نقش تعیین کننده ای خواهد داشت.

هدف از داروها در این دوره افزایش تحمل بیمار و کنترل درد می باشد.

توجه به این نکته ضروری است که بعضی از داروهای ضد درد و التهاب می توانند فرایند ترمیم را به تعویق بیندازند،  به همین جهت لازم است تا حد امکان از داروهایی که این حالت را ایجاد می کنند پرهیز کرد.

درمان در مواردی که نیاز به جراحی وجود نداشته باشد، شامل تراکشن یا کشش و آتل یا گچ گیری از چهار هفته تا هشت هفته و یا بیشتر است.

در موارد شدید تر نیاز به جراحی وجود خواهد داشت.

درمان شکستگی لگن به محل شکستگی لگن، شدت شکستگی و سلامت کلی بدن فرد بستگی دارد.

تکنیک های مختلفی برای ترمیم شکستگی لگن وجود دارد که ترکیبی از جراحی، توانبخشی و دارو است.

پزشک با توجه به شرایط بیمار درمورد آن تصمیم می گیرد.

گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ترمیم جراحی با پیچ یا صفحه؛
• تعویض جزئی یا کامل لگن؛
• حرکاتی برای تقویت عضلات و جلوگیری از تحلیل و ضعف ماهیچه ها.

عمل جراحی

نوع جراحی که انجام می دهید به طور کلی به محل و شدت شکستگی، این که آیا استخوان های شکسته جابه جا شده اند، سن و شرایط سلامت زمینه ای بستگی دارد. گزینه ها عبارتند از:

ثابت نگهداشتن استخوان با استفاده ازپیچ‌های فلزی که به استخوان وارد می‌شوند تا در حین بهبود قطعات شکسته  را در کنار هم نگه دارند.

تعویض کامل لگن، فمور و حفره استخوان لگن که با قطعات مصنوعی (پروتز) جایگزین می شود. 

مطالعات اخیر نشان می دهد که جایگزینی کامل مفصل ران مقرون به صرفه تر است و با نتایج بلندمدت بهتری در بزرگسالان سالم که به طور مستقل زندگی می کنند، همراه است.

تعویض بخشی از لگن اگر انتهای استخوان شکسته جابجا شده یا آسیب دیده باشد، جراح ممکن است سر و گردن استخوان ران را بردارد و یک جایگزین فلزی نصب کند.

تعویض جزئی لگن ممکن است برای بزرگسالانی توصیه شود که سایر بیماری‌ها یا اختلالات شناختی دارند یا دیگر مستقل زندگی نمی‌کنند.

اگر خون رسانی به قسمت توپی مفصل ران در طی شکستگی آسیب دیده باشد، پزشک شما ممکن است تعویض جزئی یا کامل لگن را توصیه کند.

این نوع آسیب، که اغلب در افراد مسن مبتلا به شکستگی گردن استخوان ران رخ می دهد، به این معنی است که استخوان احتمالا به درستی بهبود نمی یابد.

توانبخشی

فیزیوتراپ یا پرستار شما  احتمالاً در روز اول پس از جراحی شما را از رختخواب بلند می کند و حرکت می دهد.

فیزیوتراپی در ابتدا بر روی دامنه حرکتی و تمرین های تقویتی تمرکز می کند.

بسته به نوع جراحی که انجام داده اید و اینکه آیا در خانه کمک دارید، ممکن است نیاز داشته باشید که از بیمارستان به یک مرکزنگهداری بروید یا از خدمات پرستار در منزل استفاده کنید؛ که به شما کمک می کند برای امور روزمره مثل دستشویی رفتن، حمام کردن و آشپزی مستقل عمل کنید.

پیشگیری

• تغذیه صحیح؛
• قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب؛
• فعالیت ورزشی منظم؛
• تعادل هورمونی (در هورمون هایی که می توانند به استحکام استخوان ها کمک کنند)،
• مصرف مکمل های کلسیم، ویتامین D  ومنیزیوم زیر نظر پزشک.

شکستگی استخوان در خانم های یائسه

هورمون استروژن در خانم های یائسه به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‌ یابد؛ این هورمون نقش موثری در تنظیم میزان کلسیم در بافت استخوانی ایفا می کند.

این بیماران می‌توانند با تعادل هورمونی، فعالیت ورزشی منظم، استفاده از نور آفتاب و هم چنین استفاده از رژیم های غذایی مناسب به طور موثر از پوکی استخوان و شکستگی ها پیشگیری کنند.

هم چنین توصیه می شود که استفاده از الکل و یا سیگار کشیدن را به حداقل برسانند. در مواردی که نیاز به داروها و یا مکمل های تغذیه ای می باشد، می توانید از متخصص زنان یا ارتوپد مشورت بگیرید.

نکات و اقدامات احتیاطی که رعایت آنها می تواند احتمال بروز شکستگی هارا کمتر کند:

• هنگام سوار شدن بر وسیله نقلیه موتوری همیشه از کمربند ایمنی استفاده کنید.
• همیشه از تجهیزات ایمنی مناسب (کلاه و سایر پدهای محافظ) برای فعالیت های تفریحی مانند دوچرخه سواری، اسنوبورد یا ورزش های تماسی استفاده کنید.
• اگر پوکی استخوان دارید، برای بهبود قدرت و تعادل خود به طور منظم ورزش کنید. همین امر ممکن است به کاهش زمین خوردن کمک کند.  
• برای مصرف داروها و مکمل های استخوان ساز مانند کلسیم و ویتامین D را با پزشک مشورت کنید.
• وقتی روی نردبان هستید، از استفاده از آخرین پله خودداری کنید و مطمئن شوید که شخص دیگری نردبان را گرفته و مراقب شماست.