آیا کودکان هم دچار افسردگی می شوند؟

بله؛ افسردگی دوران کودکی با ناراحتی و کج خلقی های عادی و روزمره که کودکان در حین رشد با آن مواجه می شوند متفاوت است.

غمگین بودن کودک لزوما به این معنی نیست که او دچار افسردگی شده است؛ اما اگر احساس غم، پایدار شود یا در فعالیت‌های اجتماعی، علایق، کارهای مدرسه و یا زندگی خانوادگی کودک اختلال ایجاد کند، ممکن است به این معنی باشد که کودک دچار افسردگی شده است.

به یاد داشته باشید با این که افسردگی یک بیماری جدی محسوب می شود؛ اما قابل درمان است.

چگونه متوجه افسردگی کودک خود شویم؟

علایم افسردگی در کودکان با بزرگسالان  متفاوت است. این بیماری به راحتی تشخیص داده نمی شود، زیرا علایم این بیماری به اشتباه به عنوان تغییرات عاطفی و روانی عادی در نظر گرفته می شوند.

علایم اولیه افسردگی حول محور غم و اندوه، احساس ناامیدی و تغییرات خلقی می چرخد.

علایم و نشانه های افسردگی در کودکان عبارتند از:

• بدخلقی یا عصبانیت؛
• احساس غم و ناامیدی طولانی مدت؛
• گوشه گیری و دوری از جمع؛
• حساسیت بیشتر نسبت به طرد شدن؛
• افزایش یا کاهش اشتها؛
• تغییرات در الگوی خواب (بی خوابی یا خواب زیاد)؛
• فریاد کشیدن یا گریه کردن؛
• مشکل در تمرکز؛
• خستگی و کم انرژی بودن؛
• شکایت از دردهای جسمانی (مانند معده درد و سردرد) که به درمان پاسخ نمی دهد؛
• مشکل در فعالیت های جمعی برای مثال در فعالیت های فوق برنامه در مدرسه یا فعالیت های جمعی در خانه ؛
• احساس بی ارزشی یا احساس گناه؛
• اختلال در تفکر یا تمرکز؛
• افکار مرگ و یا خودکشی.

همه کودکان همه این علایم را ندارند. در واقع اکثر آنها در زمان‌ها و در شرایط مختلف علایم متفاوتی نشان می‌دهند.

اگرچه برخی از کودکان ممکن است در محیط‌های ساختاریافته به خوبی به عملکرد خود ادامه دهند، اکثر کودکان مبتلا به افسردگی حاد دچار تغییرات قابل توجهی در فعالیت‌های اجتماعی می شوند.

آنها علاقه به مدرسه را از دست می دهند، عملکرد تحصیلیشان ضعیف می شود و یا دچار تغییرات ظاهری می شوند.

هم چنین ممکن است کودکان شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل کنند، به خصوص اگر سن آنها بالای 12 سال باشد.

اگرچه در کودکان زیر 12 سال نسبتا نادر است؛ اما کودکان کم سن و سال ممکن است اقدام به خودکشی کنند؛ به خصوص زمانی که ناراحت یا عصبانی هستند، ممکن است این کار را به صورت تکانشی انجام دهند.

مرگ در اثر خودکشی در نوجوانان پسر بیشتر از نوجوانان دختر است، درحالی‌که دختران بیشتر افکار خودکشی و اقدام به آن را تجربه می‌کنند.

 کودکانی که دارای سابقه خانوادگی خشونت، سوء مصرف الکل، یا سوء استفاده فیزیکی یا جنسی هستند، مانند کودکانی که علایم افسردگی دارند، در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

چه کودکانی دچار افسردگی می شوند؟

3 درصد از کودکان و 8 درصد از نوجوانان در آمریکا افسردگی دارند. این بیماری  به طور قابل توجهی در پسران زیر 10 سال شایع تر است؛ اما در سن 16 سالگی، دختران بیشتر دچار افسردگی می شوند.

چه چیزی باعث افسردگی در کودکان می شود؟

افسردگی در کودکان ، مانند بزرگسالان می تواند ناشی از مسائل مختلفی باشد که به سلامت جسمانی، رویدادهای زندگی، سابقه خانوادگی، محیط زندگی، ژنتیک و اختلالات بیوشیمیایی مربوط می شود.

افسردگی یک حالت گذرا نیست، و بدون درمان مناسب هم از بین نمی رود.پس باید حتما به آن توجه کرد و با پزشک در مورد این مشکل صحبت کرد.

آیا می توان از افسردگی در کودکان پیشگیری کرد؟

کودکانی که سابقه خانوادگی افسردگی دارند، بیشتر در معرض خطر افسردگی هستند. نوجوانان و کودکانی که والدین مبتلا به افسردگی دارند، معمولا اولین دوره افسردگی خود را زودتر از کودکانی که والدینشان افسردگی ندارند، تجربه می‌کنند.

هم چنین کودکانی که در خانواده های پر از درگیری زندگی می کنند و یا الکل و مواد مخدر مصرف می کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی هستند.

افسردگی در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر علایم افسردگی در کودک شما حداقل 2 هفته طول کشیده است، برای اطمینان از اینکه هیچ دلیل فیزیکی برای این علایم وجود ندارد و برای اطمینان از اینکه کودک درمان مناسب را دریافت می کند، با پزشک خود مشورت کنید.

مشاوره با یک متخصص مراقبت از سلامت روان که در حوزه کودکان تخصص داشته باشد نیز توصیه می شود. به خاطر داشته باشید که ممکن است پزشک اطفال از شما بخواهد که به تنهایی با کودک صحبت کند.

ارزیابی سلامت روان باید شامل مصاحبه با شما (والدین یا فردی که از کودک مراقبت می کند) و فرزند شما و هر آزمایش روانشناختی دیگری باشد که مورد نیاز است.

اطلاعات معلمان، دوستان و همکلاسی‌ها می‌تواند برای نشان دادن اینکه این علایم در طول فعالیت‌های مختلف کودک ثابت هستند و رفتار کودک نسبت به گذشته دچار تغییرات آشکاری شده است، مفید باشد.

هیچ تست و آزمایش پزشکی یا روانشناختی خاصی وجود ندارد که بتواند افسردگی را به وضوح نشان دهد؛ اما ابزارهایی، مانند پرسشنامه (هم برای کودک و هم برای والدین)، همراه با اطلاعات شخصی، می تواند برای کمک به تشخیص افسردگی در کودکان بسیار مفید باشد.

گاهی اوقات این جلسات درمانی و پرسشنامه‌ها می‌توانند نگرانی‌های دیگری که به بروز افسردگی کمک می‌کنند، مانند اختلال بیش فعالی، اختلالات رفتاری و اختلال وسواس فکری اجباری را نشان دهند.

گزینه های موجود برای درمان چیست؟

گزینه های درمانی برای کودکان مبتلا به افسردگی مشابه بزرگسالان است، از جمله روان درمانی (مشاوره) و دارودرمانی.

پزشک کودک ممکن است ابتدا روان درمانی را پیشنهاد کند و در صورت عدم بهبود قابل توجه، داروی ضد افسردگی را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرد.

بهترین مطالعات تا به امروز نشان می دهند که ترکیبی از روان درمانی و دارو در درمان افسردگی موثرتر است.

اگر پزشک متخصص دارو درمانی را برای کودک شما توصیه کرد، در مورد عوارض و هشدارهای دارو از پزشک متخصص سوال بپرسید و دارو درمانی را فقط زیر نظر متخصص انجام دهید.

به عنوان یک پدر و مادر، گاهی اوقات انکار افسردگی فرزندتان آسان تر است.

ممکن است به دلیل انگ های اجتماعی مرتبط با بیماری روانی، درخواست کمک را به تعویق بیندازید. به عنوان والدین، بسیار مهم است که افسردگی و اهمیت درمانش را درک کنید تا فرزندتان به سلامت رشد جسمی و عاطفی اش به درستی  ادامه دهد.

هم چنین مهم است که در مورد اثراتی که ممکن است افسردگی در آینده روی فرزندتان داشته باشد، آموزش ببینید.

اگر شک دارید که کودک یا نوجوان شما افسرده شده است، برای گوش دادن به نگرانی های او وقت بگذارید.

حتی اگر فکر نمی کنید مشکل واقعا نگران کننده است، به یاد داشته باشید که ممکن است مساله برای آنها بسیار واقعی باشد.

مهم است که راه های ارتباطی را باز نگه دارید، حتی اگر به نظر می رسد که فرزندتان می خواهد از شما فاصله بگیرد .

تنها به دنبال راه حل دادن به کودک و نوجوان خود نباشید؛ بلکه تلاش کنید همیشه شنونده  خوبی برای صحبت های فرزندانتان باشید.

ممکن است بتوانید در مورد مسائلی که باعث ایجاد مشکلاتش می شوند، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

اگر احساس می‌کنید خسته هستید یا نمی‌توانید با او ارتباط برقرار کنید، به دنبال کمک حرفه‌ای از پزشک و متخصص در حوزه روان  باشید.